لمس صحیح و درست زندگی و محیط زندگی برای هر کودکی از ضروریات رشد است و گردشگری یکی از مواردی است که می تواند این رشد را ارتقا ببخشد و کامل کند.
گردشگری بواسطه لمس مستقیم زندگی در فراسوی زندگی معمول، فرصت های بسیاری را برای ذهن کنجکاو و حساس کودک فراهم می کند تا بتواند بسیار بیشتر از والدینی که او را همراهی می کنند،آموزش ببیند ویا در ذهن خود، تاثیرات شگرف ایجاد کند.
نقش گردشگری آموزشی بر ارتقای مهارت های اجتماعی و عاطفی کودکان
بسیاری از آموزشها در کودکی شکل می گیرد. حتی آموزشهای بسیار ابتدایی اما مهم مثل: نریختن زباله در طبیعت،نشکستن شاخه درختان، آزار نرساندن به حیوانات، آسیب نرساندن به مکانهایی که باید به آنها احترام گذاشت مثل میراث فرهنگی،مساجد،مقابر و…
نتایج نشانگر آن است گردشگری کودک باعث بهبود روابط و تعاملات اجتماعی، حفظ آداب و رسوم، آموزش و یادگیری، حفاظت از محیط زیست، شکوفایی خلاقیت کودکان، مشارکت دادن کودکان در تصمیم گیری ها، محافظت انها در برابر خشونت و جنایت،ایجاد امنیت، ملاقات با دوستان، بازی کردن و… می شود.
لادن قاسمی
کارشناس محیط زیست
