فضاهای سفر برای کودکان ،بسیار بیشتر از بزرگترها با تاثیرات عمیق همراه است .تاثیراتی که شاید به ظاهر ساده به نظر برسد اما عمیق و ریشه دار است و این را در خاطرات پس از سفر کودکان می توان یافت. هر اتفاق کوچکی در کودکی، از لمس یک سنگ گرفته تا دویدن و زمین خوردن در دامنه یک کوه، از دیدن یک پشه تا دیدن یک پلیکان و…وحتی خوردن غذا در یک فضای جدید یا خرید یک وسیله در مقصد مورد نظر که برای کودک تازگی دارد ، آنقدر تا مدتها و حتی سالهای سال ، خاطرات زیبایی برای کودک بر جای می گذارد که همیشه ،حتی در بزرگسالی هم با همان هیجان کودکی قابل وصف است. اتفاقی که هرگز در تجربه های بزرگسالی تکرار نمی شود.
( به خاطرات خود نگاه کنید. کدامیک از خاطرات شما ماندگارتر،سازنده تر و شیرین تر است. کودکی یا بزرگسالی؟)
خاطرات ناب و اتفاقات بی بدیل در سفرهای دوران کودکی اگر در قالب گردشگری کودکان ،شکلی تعریف شده به خود بگیرد، راهکاری برای نجات از بسیاری از گمگشتگی های بزرگسالی است! از طرفی،کودکی که در کودکی تجربه سفرهای هدفمند را نداشته باشد در بزرگسالی نیز با تمام علایق و سلایقی که دارد کمتر می تواند به عنوان یک گردشگر فردی باشد که با هدف به سفر برود،مقصد را بشناسد، محیط را درک کند، بر اساس هدف خود از سفر لذت ببرد و در بازگشت مثبت و موثر عمل کند. شاید هم بهتر است بگوییم وقتی ساختار کودکی یک کودک در ارتباط با محیط ، سفر،طبیعت و هویت شخص کودک، درست شکل نگرفته باشد، در بزرگسالی نیز نمی تواند به عنوان یک فرد یا شهروند در جهت توسعه پایدار گام بردارد. بیشتر بزرگترها در بزرگسالی اطلاعات بسیاری کسب می کنند اما چون این آموزشها در نهاد آنها نهادینه نشده است در عمل با مشکل مواجه می شوند.در نتیجه به این مطلب که در هفته های گذشته بیان شد میرسیم که بسیاری از آموزشها در کودکی شکل می گیرد.
لادن قاسمی
کارشناس محیط زیست
