کودکان بخش مهمی از جمعیت جهان را تشکیل می دهند.آینده از آن کودکان است. نگرش های زیست محیطی که در دوران کودکی شکل میگیرند مادام العمر و تغییر ناپذیر هستند.
آموزش محیط زیست بر پایه تجربیات زندگی باید در سال های اولیه زندگی و قبل از مدرسه شروع شود زیرا بچه های کوچک محیط زیست را توسط مواجهه با آن،مربیان و دیگر بزرگتر ها یاد می گیرند.
اگر ما خواهان این هستیم که بزرگسالان در نسل های بعدی به زمین احترام بگذارند، مهم است که امروزه در برنامه درسی دوران کودکی آنان، آموزش محیط زیست و رابطه متقابل بین فعالیت های انسانی و محیط زیست را قرار دهیم.
از ﻧﻈﺮ محققان ﮐﻮدﮐﺎن ﮐﻠﻤـﺎﺗﯽ ﻫﻢ ﭼﻮن ﻣﺤﯿﻂ زیست، ﺣﻔﺎﻇﺖ محیط زﯾﺴﺖ و پناهگاه را درک ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. آن ﻫﺎ ﻧﺎم ﮔﯿﺎﻫﺎن و ﺣﯿﻮاﻧﺎت ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺣﻔﺎﻇـﺖ ﺷــﺪه را ﻣــﯽ داﻧﻨــﺪ و ﻗﺎدرﻧــﺪ ﺑﻌﻀــﯽ از ﻗــﻮاﻧﯿﻦ ﺣﻔﺎﻇــﺖ ﻣﺤــﯿﻂ زﯾﺴــﺖ را ﻧــﺎم ﺑﺒﺮﻧــﺪ، ﻣﺎﻧﻨــﺪ: “ﮔــﻞ ﻫــﺎ را نچینید”، “ﺷﺎﺧﻪ ها را نشکنید “، “زﺑﺎﻟﻪ ﻫﺎ را در ﺳﻄﻞ ﺑﯿﻨﺪازﯾﺪ ﻧـﻪ ﺑـﺮ روی ﭼﻤﻦ ﻫﺎ” و ” ﺑﻪ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﻏﺬا دهید”. همچنین آن ﻫـﺎ ﻣﯽ دانند که سلامتی ما ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﺎ نسبت به جهان طبیعی دارد.
۳۲ درصد از آنها در یک سطح نسبتا بالایی در ﻣﻮرد داﻧﺶ ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺘﯽ ﻗﺮار داﺷﺘﻨﺪ و ۱۲ درصد از آن ﻫﺎ در ﺣﺪ ﻣﯿﺎﻧﻪ ﻗﺮار دارﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺘﯽ را در ﺳـﻄﺤﯽ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﻣﯽ داﻧﻨﺪ. اﯾﻦ بچه ﻫﺎ در ﺗﻮﺿـﯿﺢ ﮐﻠﻤـﺎﺗﯽ ﻫـﻢ ﭼـﻮن پناهگاه یا پارک های ملی ﻣﺸﮑﻞ داﺷﺘﻨﺪ و ﻓﻘﻂ ﺗﻌﺪاد ﮐﻤﯽ از ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺣﻔﺎﻇـﺖ از ﻣﺤـﯿﻂ زﯾﺴـﺖ را ﻣـﯽ داﻧﺴـﺘﻨﺪ. آنﻫـﺎ درک ﻧﻤﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐـﻪ ﻣـﺎ ﻧﯿـﺎز دارﯾـﻢ از ﻃﺒﯿﻌـﺖ ﻣﯽآﯾـﺪ و ﻋﻼﻗـﻪ ﻣﺘﻮﺳـﻄﯽ را درﺑـﺎره ﻣﻮﺿـﻮﻋﺎت ﺣﻔﺎﻇـﺖ ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺖ ﻧﺸﺎن می دادﻧـﺪ و ﮐﻮدﮐـﺎﻧﯽ ﺑـﺎ ﺳـﻄﺢ ﭘـﺎﯾﯿﻦ داﻧــﺶ ﻣﺤــﯿﻂ زیستی اصلا هیچ یک از این ﻣﺴــﺎﺋﻞ را نمی دانستند.
از آنجا که مهدکودک ها به عنوان فضایی که کودکان ساعت های طولانی از طول روز خود را در مهمترین سنین الگوپذیری و آموزش پذیری در آنجا سپری می کنند، می تواند به عنوان یکی از مهمترین فضاها برای افزایش آگاهی های محیط زیستی کودکان قرار گیرد.
لادن قاسمی
کارشناس محیط زیست
