همانطور که هفته گذشته گفتیم تغییر سبک زندگی در ایران، تبدیل خانواده های گسترده به خانواده های هسته ای، رشد فزاینده مهاجرت و شهرنشینی، گسترش آپارتمان نشینی، فقر حرکتی کودکان و پدیده ای به نام «سندرم دوری از طبیعت» و بسیاری عوامل دیگر که موجب شکل گیری نیازی در جامعه شده است که ایده سفر و به ویژه طبیعت گردی کودکان را به راهی برای رفع گوشه ای از این دست نیازها تبدیل کرد.
مهم ترین مرحله رشد و شکل گیری هویت فردی و اجتماعی در دوران کودکی اتفاق می افتد، در این زمان آشنایی کودک با گردشگری به کمک کودکان می‌آید.
کودکی که با گردشگری آشنایی دارد بهتر می تواند خود، محیط و کشورش را بشناسد و در نتیجه به هویت اصلی و ملی خود دست یابد. در این زمینه آشنایی کودک با میراث تاریخی نقش بسیار مهمی دارد، کودک با گذشته خودش آشنا شده و بهتر می تواند به آینده خود مسلط شود، آشنایی با هویت ملی در بسیاری از جنبه ها حتی در امنیت ملی تأثیر دارد. افزایش هوش هیجانی در کودک از دیگر نتایج فعالیت در حوزه گردشگری کودک است. هرچه کودک در معرفی مراودات و مناسبات اجتماعی قرار بگیرد هوش هیجانی او بهبود یافته و کنش و واکنش بهتری خواهد داشت.
فرهنگ‌سازی در زمینه گردشگری و آشنایی کودکان و نوجوانان با میراث فرهنگی را میتوان یکی از موضوعات مهم تربیتی کودکان بیان کرد و آموزش و پرورش را در این زمینه مسئول دانست. ما نیاز به فرهنگ‌سازی داریم و باید یک کار ریشه‌ای کنیم که در این میان آموزش و پرورش نقش اساسی و مهمی دارد. امروزه بیش از هر زمان دیگر وجود هر چه بیشتر تورهای گردشگری برای کودکان و نوجوانان در رده های سنی مختلف حس می شود.
لادن قاسمی
کارشناس محیط زیست
